De laatste week van onze reis is aangebroken! 11 en een halve maand zijn we nu onderweg. En deze laatste week zouden we samen met onze families doorbrengen in Portugal. Dat idee is 2 maanden geleden ontstaan, maar we hadden nooit verwacht dat iedereen zou kunnen en vrij kon krijgen. Maar het is gelukt! Op het vliegveld in Porto zouden we elkaar weer zien.
Wij vlogen al vroeg in de ochtend van Madrid naar Porto, en onze ouders, Stefan en Rianne zouden in de middag vanuit Eindhoven naar Porto vliegen. Nadat we om 9:30 na een uurtje vliegen in Porto waren aangekomen, hadden we dus wat tijd te overbruggen. We besloten alvast een van de twee huurauto’s op te halen, boodschappen te doen en in te checken in het vakantiehuisje. We hadden via Airbnb een heel mooi huis gevonden in de Douro vallei, op ongeveer een uur rijden van Porto. Het was groot genoeg voor ons 8en, met 5 slaapkamers, meerdere badkamers, een zwembad en een balkon van waaruit je prachtig uitzicht had over de Douro rivier. Het was goed dat we twee auto’s gehuurd hadden, want hier kom je zomaar niet met openbaar vervoer. De route liep kronkelend langs de Douro door kleine Portugese dorpjes met hele smalle en soms steile straatjes. Bij gebrek aan stoep langs de wegen liep de lokale bevolking over straat. Toeristisch was het hier niet, maar wel heel mooi en authentiek. De eigenaar van het huis gaf ons de sleutels en ook een lokaal flesje groene wijn, wat Portugese gebakjes en worst. Dat was voor vanavond, wij gingen vanmiddag eerst terug naar het vliegveld om onze familie op te halen!
Het vliegtuig uit Eindhoven had een beetje vertraging, dus we stonden al even te wachten toen we uiteindelijk bekende gezichten door de deuren zagen komen! Wat moesten we lachen! En ook de tranen konden de meesten van ons niet bedwingen. Wat was het leuk om elkaar eindelijk weer in het echt te zien! En ook voelde het toch al heel snel weer vertrouwd en normaal. Na een aantal stevige knuffels zijn we bij de autoverhuur de tweede huurauto op gaan halen en met zijn allen naar het huisje gereden. Nadat iedereen een slaapkamer had uitgezocht en zijn spullen had weggezet zijn we in een dorpje verderop wat gaan eten. Met handen en voeten hebben we onze bestelling aan de vriendelijke Portugese eigenaar die geen Engels sprak door gegeven. We hadden de lokale rode wijn besteld en die kregen we gekoeld met flinke mokken erbij in plaats van wijnglazen. Het was super gezellig, en niet alleen vanwege de aparte wijn, maar vooral om weer lekker bij te kunnen kletsen!
De volgende dag hebben we in het huisje doorgebracht. Sommigen namen een duik in het zwembad, we deden wat spelletjes zoals toepen en 30 seconds (dat hebben we gemist!) en we hebben ‘s avonds lekker gekookt. We hebben allemaal verhalen uitgewisseld. Ook tijdens de reis hebben we wel vaker bijgekletst door middel van FaceTime. Maar toch is het fijn om elkaar ook weer even aan te kunnen raken. Toen we eenmaal weer aan elkaar gewend waren besloten we de volgende dag naar Porto te gaan.
Wij zijn een aantal jaar geleden al een keertje in Porto geweest en vinden het echt een hele leuke stad. De rest was er nog niet geweest, dus hingen wij een beetje de reisleiding uit. Zo zijn we langs de mooie rivier gelopen, over de brug naar de overkant, het gedeelte van de stad waar alle port huizen staan. Bij Taylor’s zijn we naar binnen gegaan en hebben we een rondleiding gedaan. Met een audioset op kon je langs alle port vaten lopen en langs verschillende foto’s en informatieborden. En na afloop lekker port proeven in zonnetje. Met de kabelbaan zijn we weer bergop gegaan, waar we over de brug terug zijn gelopen naar het centrum van Porto. Leuk, al die schattige huizen bekleed met tegeltjes en hier en daar mooie kerken ertussen. Op een pleintje hebben we gegeten. Kabeljauw of vlees met aardappelen. Echt Portugees.
Na een paar dagen waren we wel weer zo aan elkaar gewend dat Lisanne af en toe ook wel weer eens behoefte had aan wat rust. Alle drukte ook, die deze familie met zich meeneemt! Dat waren we niet meer gewend! Dat was wel fijn aan het huisje, iedereen kon ook zijn eigen ding doen. Maar Bart en Marij hebben toch vooral zitten toepen.
We zijn nog een dagje in de buurt gaan wandelen over de “Passadiço do Paiva”. Dit was een mooi aangelegd pad langs de rivier de Paiva. Het pad was tegen de heuvels aan gebouwd en ging flink bergop en bergaf. Een andere dag zijn we gaan toeren door de Douro vallei. We zijn een heel stuk verder het binnenland in gereden langs de rivier Douro. Op een gegeven moment zag je alleen nog maar terrassen met druivenstruiken voor de wijn en port productie. Het was een prachtig gezicht. In het kleine pittoreske dorpje Pinhão zijn we gestopt voor de lunch. We hebben er met kabeljauw, vlees en aardappelen een stevige bodem gelegd voor het port proeven dat we van plan waren. Bij het eerste porthuis waar we aanklopten was geen plaats meer voor 8 personen. Maar goed ook, want zo kwamen we even later spontaan uit bij een wijn- en porthuis van Sandeman. Dat lag op een heuvel aan de rivier tussen de terrassen met druivenstruiken. Toen we de proefruimte binnen kwamen zagen we al houten tafels en banken staan, maar ze namen ons verder mee naar achteren waar luxe fauteuils stonden. Wow, we voelden ons net de koninklijke familie. En door het grote raam hadden we mooi uitzicht naar buiten, op de Douro rivier. We hebben erg genoten van alle portjes die we konden proeven. Voor ieder was er wat wils. Dit was toch wel een van de hoogtepunten van de week!
De laatste dag van dit weekje vakantie (zelfs voor ons voelde dit als vakantie – heel anders dan het reizen met zijn tweeën waarin we ook altijd veel aan het regelen zijn) hebben we met wat hapjes de finale van het WK damesvoetbal gekeken. En we begonnen opeens te beseffen dat onze reis er bijna op zat. We hebben het hele jaar zo erg met de dag geleefd dat we er eigenlijk nog nauwelijks bij stil hadden gestaan. Tjonge, opeens begon het in te zinken, wat een gek idee. We hebben ook eigenlijk niets aan Nederland gemist het hele jaar, behalve dan het zien van familie en vrienden, dat is het enige. Lisanne heeft nog snel gegoogled naar tips voor het thuiskomen na een wereldreis. Niet dat daar veel nieuwe ideeën uit kwamen, maar toch nu al heel herkenbaar om wat verhalen van anderen te lezen die iets soortgelijks hebben gedaan.
En de volgende dag was het dan zover, tijd om weer terug naar Nederland te gaan. We hadden er niet bijzonder veel zin in. De wekker ging al om 4:30, zodat we om 7:00 de auto’s op het vliegveld in konden leveren en rond 9:30 ging onze vlucht naar Eindhoven. Toen we weer voet op Nederlandse bodem zetten was het bewolkt en koud! Jep, we waren weer in Nederland. Toen we de bagage hadden opgehaald en de aankomsthal in liepen hoorden we veel geluid en we zagen opeens bekende gezichten. Er stond een groepje vrienden met een groot spandoek op ons te wachten! “Lies Rik Welkom thuis”. Wow, dat hadden we niet verwacht op een gewone maandagmiddag! Dat vonden we echt super leuk! We hebben onze tassen neer gegooid, iedereen geknuffeld en kort even bij staan kletsen. En toen zijn we door gereden naar huis. Over de saaie, drukke Nederlandse snelweg naar Maasbracht. En ons huisje stond er nog! Wat een geluk! Het koppel dat het afgelopen jaar in ons huis heeft gewoond, had het picobello voor ons achtergelaten. Nog een beetje kaal, want we hadden de meeste persoonlijke spullen in dozen op zolder gezet, maar onze meubels stonden er nog en het voelde toch weer direct als thuis.
Wat een avontuur is het geweest. 17 landen hebben we afgelopen jaar bezocht, inclusief Hongkong, Singapore en Swaziland. Elk land was weer verschillend en had zijn eigen charme. Bij het maken van keuzes welke landen je wel en niet bezoekt kun je eigenlijk bijna geen slechte keuzes maken. Aan de ene kant vinden we het jammer dat het er nu op zit. Het leven zonder verplichtingen behalve dan je volgende vlucht te halen. Maar aan de andere kant is het voor nu ook weer mooi geweest. Heel mooi geweest! We hopen dat we jullie met onze verhalen en foto’s een beetje hebben kunnen laten mee genieten en misschien wel geïnspireerd hebben om ook een van deze landen te bezoeken.
Wij gaan nu aan de slag met het uitpakken van de dozen en weer wennen aan Nederland. En we zullen regelmatig nog even door onze foto galerij scrollen om het gevoel van de reis weer even terug te krijgen.
Groetjes R&L