Onze 2 maanden Nieuw-Zeeland zitten er inmiddels op! Wat een fantastisch mooi land en voor ons was 2 maanden hier rondreizen precies genoeg. We konden alles doen wat we graag wilden doen en nog een beetje meer. De laatste 2 weken hebben we in het noorden van het Noordereiland doorgebracht, bij de mooie stranden aan de Coromandel Peninsula en in het noordelijkste stukje Nieuw-Zeeland boven Auckland. Het was hier een heel stuk drukker dan in de rest van Nieuw-Zeeland! Dit is ook het meest dichtbevolkte gebied van het land en blijkbaar gaan alle Nieuw-Zeelanders zelf hier op vakantie, er liggen hier namelijk heel veel mooie strandjes. Daarbij kwam dat de scholen nog zomervakantie hadden. Wij hebben hier ook vooral even rust genomen want lichamelijk waren we behoorlijk vermoeid geraakt van al het hiken de afgelopen tijd (we zijn ook geen twintigers meer…).
De Coromandel Peninsula (peninsula = schiereiland) ligt in het noordoosten van het Noordereiland. Het kostte ons een paar dagen om de mooie kustroute daar helemaal af te rijden. We begonnen in de grotere stad Tauranga. We waren hier in het weekend, en jemig wat was het hier druk! Alle parkeerplaatsen stonden vol en stukken van de stad waren afgesloten voor evenementen. We besloten onze plannen om een berg langs de kust te beklimmen te laten varen en hebben de dagen hier rustig doorgebracht in de bibliotheek (profiteren van het schaarse internet om wat dingen uit te zoeken voor de rest van de reis en om alle foto’s weer eens bij te werken) en in het zwembadje op de camping. Op een leuke foodcourt bij de bieb konden we een lekker hapje eten. Ook gebeurde het ons hier voor het eerst dat we voor een volle camping stonden! Het was weliswaar een free campsite met ruimte voor slechts 5 campers, maar hij stond vol! Tot nu toe hebben we op alle campings waar we naartoe gereden zijn, groot en klein, altijd een plekje kunnen vinden. Maar geen probleem, een andere free campsite een aantal kilometer verderop (iets verder buiten de stad) had wel nog genoeg plek.
De dagen erna zijn we de kustlijn verder af gereden. We kwamen langs veel mooie stranden, kleine dorpjes en mooie viewpoints. Omdat het eigenlijk overal mooi was, maar het ook overal wel een beetje op elkaar leek, kozen we een paar plaatsen uit voor een stop en zijn we de rest voorbij gereden. Zo hadden we van een local de tip voor Onemana Beach gekregen. Vlak buiten het goed toegankelijke dorpsstrand liep er een trail van een half uurtje naar een klein verlaten strandje. Een super mooi plekje en we hadden het helemaal voor ons alleen! Nu is Rik op zich geen groot fan van zand (het blijft zo zitten tussen je kleren, schoenen, haren, alles!) maar Lisanne kan daar wel van genieten en heeft een frisse duik in de zee genomen.
Verder zijn we naar het strand bij Cathedral Cove gelopen. Ook hier moesten we een trail van een uurtje lopen om bij een verlaten strand te komen. Hier waren we niet alleen, dit is een iets bekendere attractie, maar het was wel mooi. Er ligt een grote rots op/over het strand en daaronder is een grot uitgesleten waar nu een strandje in ligt. Ook hier heeft Lisanne weer een lekker frisse duik genomen. Later die dag zijn we ook nog naar het strand New Chums Beach, in het noorden van de Coromandel Peninsula gegaan. De route die daar naartoe liep was ook leuk om te lopen, klauterend over allemaal rotsen. Net voordat het strand begon was er een zijpad dat de berg opliep waarmee je mooi uitzicht hebt over het hele strand. Dit pad bleek een echte uitdaging omdat het toch wel enig klimwerk vereiste. Onze inspanning werd beloond met een prachtig uitzicht over het strand onder ons.
Via de andere kant van de Peninsula, de westkust zijn we weer verder zuidwaarts gereden over hele mooie wegen. Het binnenland bestaat hier (zoals een groot deel van het Noordereiland) uit veel groene heuvels en af en toe heb je opeens weer uitzicht over de zee of zie je een of ander strandje. We besloten in dit gebied nog een laatste hike te gaan doen door het Coromandel Forest Park bij Kauaeranga. We hadden een hike van 2 uur door het bos uitgezocht, maar we merkten al snel dat vandaag niet onze dag was. Na een half uurtje hebben we ons om gedraaid en zijn we lekker op tijd naar de camping gegaan om daar een beetje uit te rusten. Wat bleek, de camping hier had een tennisveld! Maar goed dat we onze krachten een beetje gespaard hadden! We konden bij de receptie 2 (crappy) rackets en wat (veel te zachte) ballen lenen en hebben voor het eerst sinds lange tijd weer even lekker getennist. Ok, het was misschien niet ons allerbeste potje tennis, maar toch vonden we het lekker om even een balletje te slaan. Na het tennissen zijn we (zoals alle Nieuw-Zeelandse vakantiegangers) lekker fish&chips gaan eten bij een klein dorpje verderop. Lekker smikkelen uit het krantenpapier.
Na de Coromandel Peninsula zijn we weer terug gereden naar Auckland (waar ons Nieuw-Zeeland avontuur was begonnen) om het noordelijkste stuk land boven Auckland te verkennen, Northland. Auckland is de grootste stad van Nieuw-Zeeland en hier reden we weer eens over een 4-baansweg. Ik gok dat dit de enige 4-baansweg in het land is.
In Northland hebben we een dagje mountainbikes gehuurd om het natuurgebied bij Tawharanui Peninsula te verkennen. Het was na een aantal zomerse dagen weer eens een dagje bewolkt en een fijnere temperatuur om iets te ondernemen. Alleen die flinke regenbui halverwege onze tocht was een beetje jammer. Daar hebben we ons maar aan overgegeven en dan is het eigenlijk wel grappig. Maar poeh, het landschap is hier erg heuvelachtig en het bergop fietsen viel toch best zwaar! Een aantal heuvels zijn we maar op gelopen met de fiets aan de hand. Helemaal toen het ging regenen en we over nat gras moesten fietsen werd het zwaar. Bergaf ging wel lekker, maar ja, dat duurt maar zo kort. Het was wel leuk om tussen de schapen en vele vogels te fietsen en de uitzichten over de kust waren ook erg mooi. Stiekem hebben we er ondanks de regen toch wel van genoten. Achteraf hebben we bij een nabijgelegen strand een koude douche genomen en de schapenpoep en modder van onze benen gewassen. Lekker.
Daarna vonden we het wel welletjes geweest. We waren moe en we besloten ons laatste weekje in Nieuw-Zeeland geen al te actieve dingen meer te ondernemen. We hoefden ook niet per se alles meer te zien. We waren helemaal tevreden met alles wat we al gezien hadden en allebei hadden we behoefte aan een beetje rust. Die hebben we genomen in en rond het stadje Whangarei. In de bieb hebben we wat dingen uitgezocht voor het volgende stuk van onze reis (Australië!) en verder hebben we de tijd doorgebracht met het lezen van een boek, het kijken van wat serietjes, het opeten en -drinken van alle restjes en het observeren van de mensen om ons heen. Nieuw-Zeelanders lijken over het algemeen toch echte buiten-mensen. Een dag stonden we op een kampeerplaats tegenover een haven en ‘s ochtends vroeg kwamen een voor een allemaal auto’s met een bootje op de aanhanger de boot te water laten. Het lijkt wel alsof iedereen hier een bootje heeft, of een jetski. En bij mooie stranden zoals bij de Mangawhai Heads en bij Ocean Beach zagen we hoe kinderen surfles kregen en hoe de ouders een stukje verderop zelf aan het surfen waren.
En toen, na een fantastische rondreis van 2 maanden door dit mooie land was het tijd om afscheid te nemen van onze camper, Billy. Ondanks dat Billy ook de jongste niet meer is heeft hij het gelukkig helemaal goed gehouden! We werden van het camper-verhuurbedrijf naar het vliegveld gebracht en even later zaten we in het vliegtuig om in ongeveer 4 uur naar Melbourne in Australië te vliegen!
Inmiddels zitten we, weer goed uitgerust, in Melbourne! Behalve dan dat we weer eens in een echt grote stad zitten (die heb je in Nieuw-Zeeland niet), voelt het eigenlijk nog helemaal niet zo anders als Nieuw-Zeeland. We kijken al uit naar over een paar dagen, want dan komt Stefan (broertje Lisanne) ons hier opzoeken! Met z’n drieën zullen we de komende 3 weken de oostkust van Australië gaan ontdekken!
Tot de volgende keer! Liefs R&L
