Onze laatste dagen in Australië stonden in het teken van twee extremen. Eerst de extreme hitte en vliegjes in de Outback en daarna de extreem hoge snelheden bij de Australian Grand Prix in Melbourne!
Na ons verblijf bij Rita en Barry zijn we van Goldcoast naar Ayers Rock Airport gevlogen, midden in Australië in de Outback. We hadden hier een tour geboekt want dat leek ons de makkelijkste en goedkoopste manier om de omgeving te verkennen. Je kunt ook een auto huren en zelf op verkenning gaan, maar er zijn niet veel plaatsen waar je kunt overnachten. Sowieso zijn er maar een paar leuke plaatsen om te bezoeken, zoals Ayers Rock, Kings Canyon en Alice Springs. Verder is er vooral veel woestijn. En hitte. En veel vliegen die telkens op je gezicht gaan zitten.
We werden van het vliegveld opgepikt door een busje waarmee we de komende dagen, met een man of 20, de omgeving zouden gaan verkennen. Gelukkig had de bus airco, want het was 42 a 43 graden deze dagen. Dat is echt heel heet! De meeste activiteiten stonden ’s ochtends vroeg of rond de schemering gepland, omdat het overdag veel te heet was om iets te doen. Alleen de eerste dag gingen we direct na aankomst op het vliegveld, midden op de dag, op weg naar Ayers Rock. Eerst konden we een beetje rondneuzen in het cultureel centrum om wat over de geschiedenis en de Aboriginal cultuur te lezen. Een klein beetje jammer is dat de Aboriginals niet al hun tradities en dergelijke willen vertellen aan buitenstaanders. Ook Aboriginal kinderen krijgen naarmate ze ouder worden meer kennis geleerd over de Aboriginal gebruiken en tradities. Wij als buitenstaanders krijgen slechts de informatie die jonge Aboriginal kinderen ook krijgen. We weten dus niet precies wat voor gebruiken en rituelen er bij Ayers Rock plaats vonden/vinden door de Aboriginals. Wel kregen we wat informatie over hoe Ayers Rock moet zijn ontstaan en wat voor planten er groeien.
Rond een uur of 4 ’s middags werden we bij Ayers Rock gedropt om een wandeling van een uur te maken. Het eerste kwartier was nog wel leuk en hebben we wat foto’s gemaakt, maar daarna was de hitte niet leuk meer, er was niet veel schaduw. Lisanne werd tegen het einde toe zelfs een beetje licht in het hoofd, terwijl zij normaal gesproken toch degene van ons is die het beste tegen de hitte kan. Maar dit was toch iets anders dan normaal. Op het einde van de wandeling lag er een appeltje op ons te wachten waarvan we direct weer nieuwe energie kregen, gelukkig. Ook hadden we vliegennetjes voor over het hoofd aangeschaft, omdat hier heel veel vliegen zijn die telkens op het gezicht gaan zitten of in je neus of oren vliegen, heel irritant. Rik had een handig netje gekocht dat over zijn hoed paste, en Lisanne had het stuk klamboe dat we in ons campertje tegen de ramen gespannen hadden tegen de muggen, opgeknoopt en over het hoofd getrokken. Het werkte, dat was het belangrijkste.
Deze wandeling was de minst leuke van ons verblijf in de Outback, daarna werd het gelukkig beter. ’s Avonds zijn we de zonsondergang gaan kijken op een viewpoint met Ayers Rock in de verte. Je zag de rots langzaam van kleur veranderen.
Het leukste van ons verblijf in de Outback vonden we de nachten. We hebben namelijk buiten in de open lucht gekampeerd in swags, dat zijn slaapzakken voor buiten. In het kamp werd eerst lekker gekookt en daarna gingen we in onze swag liggen onder de prachtige sterrenhemel. Je kon de melkweg hier heel duidelijk zien vanwege de weinige lichtvervuiling die hier in de omgeving is. Af en toe was er een vallende ster te zien. Ook koelde het ’s nachts een klein beetje af, tot zo’n 25 graden, lekker. We dragen onze hele reis al heel dunne ‘liner’ slaapzakjes met ons mee, als het bed vies is kunnen we daarin gaan liggen (is gelukkig niet zo heel vaak nodig geweest). Daar hebben we nu ook in geslapen, en meer dekens dan dat waren ook niet nodig, veel te warm. Onze tweede nacht in de swags was ietsje spannender voor sommige mensen. Er liep vanavond namelijk een dingo rond bij het kamp (een Aziatische wolf die eruit ziet als een lieve hond, maar best intimiderend kan zijn). Tot overmaat van ramp zagen we vlak voor het slapen gaan bij de wc’s een kleine schorpioen, een duizendpoot en een paar andere groepsgenoten hadden een grote spin gezien. Onze gids stelde ons gerust dat de dingo’s in dit gebied nog nooit iemand kwaad hadden gedaan, dus hebben we het verstand op nul gezet en zijn gewoon gaan slapen. We zijn gelukkig allemaal weer wakker geworden en de meeste van ons hadden best lekker geslapen (wij in ieder geval wel).
De volgende ochtend ging de wekker om 4 uur om de zonsopgang te gaan kijken over Ayers Rock. Heel mooi en de temperatuur was nu nog aangenaam. Daarna hebben we een wandeling gemaakt bij de rots Kata Tjuta, een andere grote rode rots in de buurt. Misschien nog wel iets mooier dan Ayers Rock, want er zit wat meer vorm in. We konden hier ook iets meer van genieten dan gisteren bij Ayers Rock omdat het nog vroeg was en ‘slechts’ zo’n 35 graden. ’s Middags konden we een duik in een zwembad nemen (nog nooit zo blij mee geweest) en zijn we verder gereden naar Kings Canyon, waar we de volgende ochtend om 6 uur een wandeling gemaakt hebben (het was inmiddels al normaal geworden dat de wekker om 4 uur ging). De wandeling door Kings Canyon vonden we het mooiste. Een mooie rode canyon met wat weidere vergezichten. We hebben ons er goed vermaakt. Tot slot zijn we verder gereden naar de woestijnstad Alice Springs. Hier hebben we de nacht in een hostel op een slaapzaal doorgebracht en nog wat gekletst met wat mensen uit de groep. Zo vaak slapen we niet op slaapzalen, we proberen altijd een private room uit te zoeken (vaak is de prijs daarvan redelijk gelijk aan twee bedden op een slaapzaal), maar voor een keer was dit ook wel prima. De volgende ochtend om 4:50 (we waren nu echt wel gewend aan die wekker om 4 uur) werden we opgepikt om weer terug te rijden naar Uluru, het dorpje bij Ayers Rock, van waaruit we de volgende dag zouden vliegen naar Melbourne.
Het was leuk om de Outback zo gezien te hebben. Best extreem vanwege de hitte en de vele vliegen, maar heel anders dan anders. Maar mochten we in de toekomst nog terugkomen in Australië, dan hoeven we dit niet nog een keer te zien. 1 keer vinden we wel voldoende…
Onze laatste dagen in Australië zijn we in Melbourne verbleven, precies op tijd voor de Australian Grand Prix! We hadden kaartjes voor 4 dagen, van donderdag t/m zondag, wanneer de grote race was. We hadden geen zitplaatsen op een tribune (die waren al uitverkocht of gigantisch duur) maar konden wel overal op het circuit rondlopen en de race kijken op de plaatsen waar geen tribunes stonden. Dat bleek uiteindelijk helemaal prima te zijn. Via Airbnb hadden we een kamer geboekt bij Lindsay thuis, een man van rond de 40. We hadden onze eigen kamer en ’s avonds konden we in de woonkamer wat kletsen met Lindsay. Het huis lag op een half uurtje lopen van het circuit op Albert Park. Ideaal. Albert Park is een stadspark en ligt middenin Melbourne. Nu was het dus helemaal afgezet voor de Formule 1.
Op donderdag was er nog geen Formule 1, maar reden er wel andere raceklasses op het circuit, zoals de Formule 4, de Australian GT, de Porsche Carrera cup en de Beaurepaires supercars. Ook zagen we een aantal Formule 1 coureurs (Hamilton, Bottas, Sainz en Norris) van dichtbij handtekeningen uitdelen op een podium en we zagen Robert Kubica een interview geven in de Paddock, waar we ook Jack Plooij (de Nederlandse F1 verslaggever) zagen azen op een interview bij de Williams stal. We waren helemaal in ons nopjes. Op donderdag was het ook niet druk op het circuit dus hebben we lekker rondgelopen en alvast gespot wat de beste plaatsen waren om de race op zondag te kijken.
Die avond hadden we afgesproken met Adam, een verre neef van Lisanne, met wie Rita ons in contact had gebracht. Hij woont in Sydney maar werkt door de week in Melbourne, want hij is ‘magisch adviseur’ bij de grote Harry Potter voorstelling in het theater van Melbourne. Dat klinkt nog eens interessant he! Hij is illusionist en leert momenteel de Harry Potter acteurs de trucs die ze in de show gebruiken. In een cafeetje vlakbij het theater hebben we kennis gemaakt en gezellig een hapje gegeten. Wat leuk om zo de verre familie te ontdekken!
De vrijdag hebben we de Formule 1 auto’s voor het eerst in actie gezien tijdens de vrije trainingen. Heel vet! Allebei volgen we de Formule 1 erg graag, maar we waren nog niet eerder bij een Grand Prix geweest. We hadden uit voorzorg de oordopjes meegenomen, maar uiteindelijk niet nodig gehad. Wel voelden we ons ’s avonds behoorlijk vies van al het (fijn)stof wat van het circuit af kwam.
Zaterdagochtend werd de laatste vrije training verreden en daarna was het eindelijk zover, de kwalificatie ging beginnen. Nu werd het pas echt leuk, want nu ging het eindelijk ergens om. We stonden net voorbij bocht 12 en hadden zo zicht op hoe de auto’s uit bocht 11 en 12 kwamen. Leuk was dat we Vettel voor onze neus gras zagen maaien, hij vloog hier een keer uit de bocht. Op het grote scherm schuin voor ons konden we de stand redelijk volgen en we hadden ook nog op onze telefoon de livestream aanstaan zodat we ook een beetje konden volgen wat er aan de andere kant van het circuit gebeurde.
Op zondag, de racedag (vandaag was het wel echt druk), hadden we dezelfde tactiek. Een uur van te voren stonden we, met onze Redbull 33 petjes (33 is het nummer van Max Verstappen) en Lisanne in een oranje shirtje, al op ons plekje na bocht 12 aan het hek klaar en op het grote scherm en onze telefoon konden we de race redelijk volgen. 1,5 uur voor de race begon was er de drivers parade, en kwamen alle coureurs een voor een in een mooie klassieke auto langsrijden al zwaaiend naar het publiek. Dit was al leuk. Een straaljager kwam met veel lawaai nog een show geven in de lucht, en daarna begon de race eindelijk, spannend!! We hoopten dat Max toch minimaal bocht 12 zou halen, maar gelukkig waren (bijna) alle coureurs goed weg. We konden het best goed volgen en zagen de afstanden tussen de eerste 5 coureurs per ronde groter of kleiner worden (de rest van het veld hebben we wat minder gevolgd). We stonden tussen de Ricciardo fans, en een paar waarschuwden ons al dat Max bij de meeste Australiërs niet super populair is. Ze bleven gelukkig vriendelijk. Wij waren super trots toen Max uiteindelijk 3e werd! Zijn onze aanmoedigingen niet voor niets geweest. De prijsuitreiking was aan de andere kant van het circuit dus die hebben we overgeslagen. Het zou door de drukte waarschijnlijk veel te lang duren om er te komen.
Dit was een mooie afsluiting voor ons Australië avontuur. De volgende dag stapten we op het vliegtuig naar Tokyo! Eerst 9 uur vliegen naar Hongkong, daar overstappen en nog eens 4 uur vliegen naar Tokyo. Wat leuk was is dat we tijdens de vlucht van Melbourne naar Hongkong met een stuk of 20 Redbull medewerkers in het vliegtuig zaten. Ze waren allemaal netjes in tenue, een wit overhemd, donkerblauwe broek, donkerblauwe schoenen en een Rudbull tas. Toen we na de vlucht de foto van Max en zijn monteurs met de beker voor de 3e plaats nog eens bekeken op het nieuws, herkenden we een paar van zijn monteurs van het vliegtuig! Waarschijnlijk zijn zij terug naar Groot-Brittannië gevlogen, want ze zaten niet op onze vlucht naar Tokyo. Ook herkende Rik op diezelfde vlucht naar Hongkong Will Buxton, Formule 1 verslaggever voor het Formule 1 kanaal. Toch leuk.
Inmiddels zijn we na een lange vlucht met heel weinig slaap aangekomen in Tokyo! De komende maand hopen we Japan verder te gaan ontdekken!
Groetjes, R&L
