Inmiddels zijn we een week in China en tot nu toe zijn we positief verrast. Overal waar je kijkt is iets te doen, er leven hier dan ook heel veel mensen. Met name het eten is voor ons een verademing na al het schapenvlees met aardappelen en rijst in Mongolië. We proberen zoveel mogelijk echt Chinees te eten, van die schotels die je kunt delen met zijn allen. En als ontbijt gestoomde broodjes met groente of vlees vulling. En het is niet duur, zelfs in Beijing valt het goed mee.
Na aankomst in Beijing hebben we vooral even uitgerust om de volgende dag een twee-daagse trip naar de Chinese muur te maken. We hadden de trip geboekt via Chinahiking.cn (wat we iedereen aan kunnen bevelen die van plan is de Chinese muur te bezoeken en die van een beetje avontuur houdt). Het idee was om te gaan kamperen in een van de torens op de muur, maar dat kon helaas niet doorgaan omdat er voor de avond regen en onweer was voorspeld. Wanneer het slecht weer is grijpt de overheid in en bepaald of er toeristen de muur op mogen en of ze hier mogen kamperen. Dat was jammer, maar achteraf waren we ook heel blij dat het deze twee dagen slechts 25 graden was vanwege de bewolking, in plaats van de 38 graden die het hier de afgelopen twee maanden was geweest. Elk nadeel heeft zijn voordeel.
Toen we ‘s ochtends naar het verzamelpunt voor de trip gingen kwamen we Will tegen, een Amerikaan met wie we in Mongolië waren opgetrokken. Hij had op het laatste moment besloten om ook naar China te komen op een transfer visum en herinnerde zich dat wij deze trip zouden doen en dat leek hem ook wat, super leuk. We waren in totaal met 12 man (3 Britten, 2 Belgen, 3 Amerikanen, 1 Finse, 1 Australische en wij) en 2 gidsen. We gingen deze dag naar een stuk Chinese muur bij Jiankou, op ongeveer 2 uur rijden van Beijing. Eerst gingen we lunchen en dat was een waar feestmaal. We zaten aan een grote ronde tafel en daar werden allerlei schalen met lekkers opgediend waar we met onze stokjes uit op konden scheppen. Met stokjes eten leer je vanzelf want bestek is niet aanwezig. Ook onze chauffeur vond het lekker, die was enthousiast aan het smakken. Daar zullen we maar aan moeten gaan wennen zolang we in China zijn…
Het stuk Chinese muur bij Jiankou is niet gerestaureerd en daardoor ook niet toeristisch. Vanwege de voorspelde regen vandaag was dit gebied zelfs afgesloten voor publiek. Wij mochten er wel in omdat de reisorganisatie er een vergunning voor had. We hebben daardoor de hele dag niet 1 andere toerist gezien, best bijzonder voor China. Er lagen ook geen aangelegde paden en om op de muur te komen moesten we eerst ongeveer een uur door de struiken en beplanting bergopwaarts lopen. Hier en daar hebben we wat krasjes en insectenbeten opgelopen maar dat waren we weer vergeten toen we uiteindelijk de muur zagen. Vanwege de laaghangende bewolking zagen we de eerste glimp van de muur pas toen we bijna boven waren. Waaw, dat was hem dan! Eenmaal bovenop zag je ook hoe hij over de bergen heen kronkelde. We konden vandaag niet heel ver kijken, maar de laag overdrijvende wolken gaven het uitzicht wel iets mysterieus.
We zijn een paar uur lang over de muur van toren naar toren gelopen. De paden waren helemaal begroeid en er zat behoorlijk wat hoogteverschil tussen de heuvels, dus we vonden het best avontuurlijk. Op elk volgend punt waar we even stopten was het uitzicht weer wat veranderd en zagen we een ander mooi plaatje.
Eind van de middag zijn we afgedaald en zijn we in een dorpje in het dal van de bergen blijven overnachten. Waar we van te voren niet op gerekend hadden, hadden we hier een lekker bedje en een douche! Die waren wel welkom na de inspanningen van de dag. Zelfs zonder je echt in te spannen zweet je hier al behoorlijk omdat de luchtvochtigheid (93%) hier zo hoog is. Kun je nagaan na het beklimmen van de bergen..
De volgende ochtend kregen we een lekker en stevig ontbijt en zijn we in 2 uur verder gereden naar een ander stuk van de muur, bij Gubeikou. Ook dit is een niet gerestaureerd stuk van de muur en we hebben wederom vanwege de voorspelde regen de hele dag geen enkele andere toerist gezien. Het weer viel uiteindelijk erg mee en er was minder bewolking dan gisteren waardoor we verder konden kijken. De klim naar boven was wederom behoorlijk avontuurlijk. Het was hier minder stijl dan gisteren, maar vanwege de gevallen regen de afgelopen dagen was het pad op sommige plaatsen in een riviertje veranderd. We hebben onze schoenen niet helemaal droog kunnen houden. Nu beklommen we de muur van de noordelijke kant, van de kant waar (o.a. Mongoolse) nomadenstammen vroeger veelvuldig geprobeerd hebben de muur aan te vallen. We voelden ons echte Mongolen en begrijpen nu ook dat het lastig moet zijn geweest om een goede aanval te doen. Na een uur stonden we op de muur en ook hier was het uitzicht prachtig! Anders dan gisteren, de heuvels waren iets minder hoog en we konden een stuk verder kijken. Heel mooi hoe je de muur in de verte zag kronkelen. We zijn een paar uur over de muur gelopen, van toren naar toren. Uiteindelijk zijn we weer afgedaald voor een late lekkere lunch waar we toen behoorlijk aan toe waren. Tegen de avond waren we weer terug in Beijing.
De volgende twee dagen hebben we gebruikt om Beijing te verkennen. De bekendste bezienswaardigheid hier is waarschijnlijk de Verboden stad. Toen we ernaar informeerden werd ons geadviseerd om van te voren online kaarten te kopen, want er zit dagelijks een bezoekerslimiet van 80.000 aan. Dit heeft als bijkomend voordeel dat je niet in de rij hoeft te staan bij de verboden stad. Zo gezegd, zo gedaan dachten wij… we hebben ons hostel verzocht om kaarten via internet aan te kopen (via de alleen in Chinese taal beschikbare website). Echter, een dag van te voren bleek het voor de dagen dat wij nog in Beijing waren helemaal uitverkocht te zijn. Oei.. we besloten alsnog te gaan om te kijken of we ter plekke tickets konden krijgen. We stapten uit de metro bij het plein van de hemelse vrede. Wat veel mensen hier! Enorme stromen van voornamelijk Chinese toeristen. De Chinese scholen hebben namelijk vakantie in augustus. De Verboden stad ligt aan het plein van de hemelse vrede en op de omringende muur hangt het grote portret van Mao. Bij de ticket verkoop stond geen grote rij, we waren als tweede aan de beurt (iedereen had tenslotte online al kaartjes gekocht) en tot onze verrassing konden we nog gewoon kaartjes kopen. Achteraf hoorden we dat mensen die een half uur later dan ons waren geweest geen kaartjes meer hadden kunnen krijgen, we hadden dus geluk dat we op tijd waren gegaan.
De Verboden stad is zowaar een echt stadje met veel verschillende gebouwen voor verschillende doeleinden en een park. Je kunt eventueel ook nog musea en tentoonstellingen bezoeken in een aantal gebouwen maar dat hebben we niet gedaan. De gebouwen zijn heel mooi, heel kleurrijk en met veel detail, maar lijken wel allemaal een beetje op elkaar. We hebben er lekker rondgewandeld. Ondertussen bleken wijzelf ook een bezienswaardigheid. Regelmatig kwamen Chinese schoolkinderen naar ons toe om in keurig Engels te vragen of ze met ons op de foto konden. De meisjes met Lisanne en de jongens met Rik. Op een gegeven moment stonden er 10 meisjes om Lisanne en netjes om de beurt maakten ze allemaal een selfie. Hilarisch.
Na de Verboden stad zijn we de heuvel aan de achterkant van de Verboden stad op geklommen in Jingshan park van waaruit je een mooi uitzicht over de Verboden stad en Beijing hebt. In de middag hadden we met Will afgesproken die ook nog een dag in Beijing was. We hebben toen nog de rest van het plein van de hemelse vrede bezocht, de tempel of heaven en camera street, een straat met allemaal camera en fotografie winkels. Rik en Will hebben allebei een fotografie-hobby. Helaas voor hen en gelukkig voor onze bankrekening gingen de winkels net dicht toen we aankwamen. We hebben nog een hapje samen gegeten en Wangfujing street bezocht, een heel gezellig en super druk winkelstraatje waar allerlei gekke snacks zoals kleine schorpioenen, inktvis en kakkerlakken worden verkocht.
De volgende dag hebben we wat rustiger aan gedaan. We hebben de Lama tempel bezocht die vlakbij ons hostel lag. De sfeer hier was heel relaxt. De tempels waren heel mooi en kleurrijk en in de laatste zaal staat een heel groot beeld van een Boeddha dat uit een stuk hout is gesneden. Het staat daarvoor in het Guinness book of Records.
Beijing vonden we leuker dan gedacht! Het is een gezellige stad en overal waar je kijkt gebeurt iets. Veel fietsers en bakfietsen en -motortjes. Veel kleine winkeltjes en restaurantjes en heel veel verschillende Chinezen.
‘s Avonds zijn we naar het station gegaan om de nachttrein naar Xi’an te nemen. Jemig, dit treinstation heeft meer weg van een vliegveld. Eerst ga je door de security-check (dat is op zich niets vreemds want ook elke keer dat je de metro neemt moet je eerst door de security-check). Daarna moesten we ons e-ticket om gaan wisselen voor een papieren ticket. Tussen de 30 ticket balies was er gelukkig 1 Engelstalige balie. Toen moesten we met de roltrappen omhoog naar de wachtruimtes. Er waren veel verschillende wachtruimtes, net zoals je op een vliegveld bij elke gate een aparte wachtruimte hebt, had je hier ook aparte wachtruimtes voor verschillende treinen. En daar was het druk! En Chinezen eten vooral veel als ze aan het wachten zijn. En als ze hun eten op hebben, laten ze vaak hun rommel op de grond liggen. We keken onze ogen uit. Uiteindelijk konden we instappen in de trein. We lagen in een 6-persoonscoupe met 2 stapel bedden van 3 bedden boven elkaar. De 4 Chinezen waar we mee in de coupe zaten spraken nauwelijks Engels, maar dat was geen probleem, want we hebben toch vooral geslapen. De bedden waren aan de harde kant maar verder vonden we de nachttrein prima. ‘s Ochtends om 8:30 kwamen we aan in Xi’an.
Inmiddels zijn we al een paar dagen in Xi’an, maar hierover later meer.
