Fenghuang en de buitenaardse rots-pilaren van Zhangjiajie

De afgelopen week zijn we een dag in het karakteristieke oud-Chinese stadje Fenghuang verbleven en een aantal dagen in de mooie parken van Zhangjiajie en Wulingyuan.

Nadat we 2 nachten in de nachttrein hadden doorgebracht (het was een behoorlijke afstand van Zhangye naar Fenghuang) waren we blij weer in een gewoon bed te kunnen slapen. Ons hostel in Fenghuang was heel eenvoudig: geen ‘normaal’ toilet maar een betegeld gat in de grond en daar recht boven hing de douche. Maar het was prima en de gastvrouw was super vriendelijk. Bij binnenkomst kregen we direct een paar gestoomde suikerbroodjes, we hebben onze kleren weer even kunnen wassen en Rik zijn broek waar een scheur in zat werd netjes voor hem genaaid.

Fenghuang is een super idyllisch stadje met veel kleine en gezellige kraampjes en winkeltjes. Het is wel een toeristische trekpleister en het was daardoor behoorlijk druk. De twee Nederlandse jongens die we de vorige dag in de trein hadden ontmoet zouden ook naar Fenghuang gaan, en ja hoor, na nog geen minuut lopen door het stadje kwamen we ze al tegen. Ze hebben ongeveer hetzelfde reisplan door China als ons en we zijn ze een paar dagen later in Wulingyuan nog een keer tegen gekomen. We hebben lekker door Fenghuang rondgewandeld en aan de rivier een biertje gedronken. Na een paar uur hadden we het hele stadje gezien. ‘s Avonds hebben we wederom een wandeling gemaakt en het hele stadje was fel verlicht in allerlei kleuren. Het was net een grote kermis met veel live muziek en het was hartstikke druk. Het was niet erg idyllisch meer, maar we hebben wel mensen kunnen kijken en gezien hoe alle Chinese tienermeisjes overal selfies nemen.

De volgende dag zijn we met de bus in 3,5 uur doorgereisd naar Zhangjiajie. Hier hebben we de dag erna de Tianmen Mountain bezocht. Samen met veel Chinezen zijn we deze indrukwekkende 1518 meter hoge rots op gegaan. We waren er deze morgen vroeg bij en hierdoor was het in het begin nog niet al te druk. Tianmen mountain wordt omringd met andere groen begroeide rotsen die variëren in hoogte. We zijn vanuit het centrum van Zhangjiajie met de 7km lange kabelbaan omhoog gegaan. Het uitzicht was erg spectaculair! Eenmaal bovenop de rots waren er allerlei wandelpaden op en langs de rots aangelegd. Er zijn veel routes die je kunt nemen maar uiteindelijk wordt het park verdeeld over een west en oostzijde. De meeste paden waren erg druk (dat krijg je met een hoop Chinezen op 1 rots) maar de iets meer afgelegen paden aan de oostzijde hadden wat meer hoogteverschil en waren rustiger. De afgelopen dagen hebben we al geleerd dat Chinezen houden van gemakkelijk reizen, dus het liefst georganiseerd en in groepen en zonder al te veel inspanningen. Wij zijn niet vies van een beetje klimmen hier en daar en de oostkant van de rots waar weinig toeristen waren vonden wij daarom heerlijk om te verkennen. Er waren ook een paar skywalks langs de rotsen aangelegd, glazen paden waar je overheen kon lopen. Je kon de afgrond onder je enigszins zien, ook al was het glas niet meer super helder. En ze hadden een hangbrug aangelegd over een klif. Het waaide hard dus het wiebelde behoorlijk.

Tianmen mountain staat met name bekend om het grote gat in de rots dat natuurlijk is ontstaan. Onder het gat loopt een trap van 999 treden. We hadden in het hotel de tip gekregen om die als laatste te bezoeken, want dan kom je aan de bovenkant van de trappen aan en kun je de 999 trappen omlaag lopen. Onderaan de trappen rijden bussen terug naar de stad. Als je niet met de kabelbaan de rots op gaat maar met de bus, en het rondje andersom loopt, dan is dit het startpunt van je wandelroute en moet je de 999 trappen op lopen. We waren erg dankbaar voor de tip. We zijn uiteindelijk met de bus de berg weer afgeslingerd naar Zhangjiajie.

De volgende dag zijn we met de publieke bus naar Wulingyuan gereisd. Ons hotel had een bagage service en voor niet al teveel geld hebben we het onszelf een keer makkelijk gemaakt en onze backpacks opgestuurd naar het volgende hostel. We konden zo de bus direct naar het park nemen zonder eerst onze bagage af te zetten in Wulingyuan. Wulingyuan ligt op ongeveer 40 km van Zhangjiajie en daar ligt het Zhangjiajie National Forest Park. De groen-begroeide rots-pilaren zijn ook wel bekend van de film Avatar. Het landschap uit de film is op deze plaats geïnspireerd. We zijn eerst door het bos gelopen, door de Golden Whip Stream. Langs het bospad staan de rotsen. Ze verschillen in lengte en gaan tot ruim 300 meter hoog. Er zaten ook apen in het bos en die moesten Rik hebben. Rik was een aap van ongeveer 2 meter afstand aan het fotograferen en dat vond de aap niet leuk. Hij kwam op Rik aflopen en sloeg naar de camera. Lisanne schrok er meer van dan Rik, maar Rik en de camera kwamen er goed vanaf. Even later liepen we met een stukje meloen in de hand toen we weer een groepje apen tegen kwamen. Lisanne gaf haar meloen snel aan Rik en ja hoor, een brutale aap pakte Rik bij de broek en liet hem pas los toen Rik de aap heel boos toesprak. De apen zaten alleen onderin het bos en toen we gingen klimmen zijn we ze niet meer tegen gekomen. En wat hebben we geklommen. We namen een afslag (Luancuan slope) die bergop ging en waar geen Chinezen waren, want die houden niet zo van grote inspanningen. De weg bleek naar de top van een van de rotsen te gaan, het was bijna een uur trap op lopen en naar het schijnt zo’n 2000 treden. Maar het uitzicht boven was prachtig! En we hadden het bijna voor ons alleen. We verwijzen jullie graag door naar de foto’s want woorden doen het landschap te kort. We hebben rondgewandeld tot we de toeristen weer ontdekt hadden en zijn toen met de lift, Bailong elevator, terug naar onderen gegaan. Ja, de Chinezen hebben een ruim 300 meter lange lift tegen een van de rotsen aangebouwd. We waren zo beneden.

De dag erna hebben we andere hoeken van het park bezocht. De eerste route ging over de rotsen en werd op een gegeven moment heel smal. Wij vonden het geen pretje om tussen de ietwat trage maar evengoed duwende Chinezen in de file te staan. Het uitzicht was mooi maar de lol was er al vanaf. We hadden van iemand anders de tip gekregen voor een ander pad en daar zijn we toen met de shuttlebus naartoe gegaan, er rijden gratis namelijk shuttlebussen door het hele park. Het pad bleek heel rustig omdat het nog ruim 5 km wandelen was naar het uitzichtpunt. Je kon ook een shuttlebusje nemen maar daarvoor moest je bijbetalen. De georganiseerde reisgroepen slaan dit pad over. Het bleek een prachtig pad te zijn om te lopen en onderweg kwamen we maar een paar man tegen, allemaal westerlingen op avontuur. Met een Spanjaard zijn we naar de uitzichtpunten gelopen (genaamd Soldies Gathering). Waaw, we vonden dit het mooiste plekje van het hele park. In de verte kon je ook de Bailong elevator tegen een van de rotsen zien. Hier hebben we even zitten genieten. We zijn uiteindelijk op het eind van de dag met de kabelbaan terug naar onderen gegaan, want die hebben de Chinezen hier ook aangelegd. Het uitzicht was prachtig! Ondertussen merkten we dat de Chinezen met wie we in de kabelbaan zaten stiekem foto’s van ons aan het maken waren, terwijl het uitzicht buiten toch echt beter was. Alhoewel de meeste mensen het vriendelijk vragen als ze een foto met je willen kijken we hier inmiddels ook niet meer van op.

Onze laatste dag in Wulingyuan hebben we rustig aan gedaan en onze benen wat rust gegund na 3 dagen veel lopen in de parken. Halverwege de middag moesten we ook weer de bus terug naar het stadje Zhangjiajie nemen om daar ‘s avonds op de slaaptrein te stappen. Hier hadden we (eindelijk) eens wat alone-time, want we hadden geen bedden in dezelfde coupé kunnen krijgen. Rik zat in wagon 11 en Lisanne in wagon 8. Het was het eerste moment sinds we vertrokken zijn dat we apart gereisd hebben. Het is helemaal goed gekomen want we zijn allebei bij de juiste halte weer uitgestapt. Als we elkaar beu waren geweest was dit het moment geweest om stiekem een halte eerder of later uit te stappen.. Daarna hebben we de taxi genomen naar een nabijgelegen station voor de vervolgreis naar Yangshuo. Eindelijk, na alle slaaptreinen hebben we hier de bullettrein kunnen nemen. Die ging 250 km per uur en twee uur later waren we in Yangshuo.

Na de reis vanuit Wulingyuan met bus-slaaptrein-taxi-bullettrein-bus-bus-taxi zijn we nu in ons hostel in Yangshuo aangekomen. De omgeving is hier prachtig! We gaan hier de komende dagen even bijkomen van de afgelopen drukke reisweken. We hebben daarom ook niet echt plannen in dit stadje en we zien wel of we hier nog iets gaan doen.

Tot de volgende keer!

Ps: gefeliciteerd tante Annie en tante Leida met jullie verjaardag!