Trans-Mongolië Express, traject Moskou – Irkutsk

Zaterdagavond ging onze lange treinreis van 4 dagen en 4 nachten naar Irkutsk van start. De Trans-Mongolië Express gaat van Moskou via Mongolië uiteindelijk naar Beijing in China. Wij hebben het traject opgedeeld in 3 delen waarvan de reis naar Irkutsk (aan het Baikalmeer) het eerste en het langste deel is.

De trein zou om 00:35 vertrekken, maar we moesten al eerder aanwezig zijn om in te checken. Het was goed dat we ruim op tijd waren, want hier liggen 3 grote stations bij elkaar met heel veel perrons en veel mensen. Bij wat medewerkers aan de balie nagevraagd waar we moesten zijn en na wat moeilijke gezichten (onze tickets waren niet in het Russisch) wezen ze ons uiteindelijk wel de goede richting uit.

We hadden een 4 persoonscoupé met 2 stapelbedden. Wij sliepen in twee bedden boven elkaar. Toen we de coupé binnen kwamen zat er op een van de andere bedden al een vrouw die ons vrolijk “Hello” zei. Gevraagd waar ze vandaan kwam en tot onze grote verbazing was ze gewoon Russische. We hebben haar gevonden! De onderhand enige Russin die goed Engels spreekt, Jelena. Ze woont in Moskou, werkt daar voor een groot internationaal bedrijf en ging haar ouders op het platteland een weekje opzoeken. En ze zat gelukkig bij ons in de coupé. Toen de conducteurs onze treinkaartjes kwamen controleren begrepen die er weinig van (de tickets waren dus niet in het Russisch). Dankzij Jelena die de boel vertaalde was het uiteindelijk toch in orde. Ook heeft ze ons een beetje wegwijs gemaakt in de trein, zoals hoe je de bedden het beste kunt dekken, hoe het fonteintje in de wc werkt (de knop zat verstopt) en meer. Uiteindelijk zijn we die avond kort na vertrek lekker gaan slapen want het was een lange dag geweest.

We hebben best aardig geslapen (je wordt lekker in slaap geschud, alhoewel Rik daar af en toe ook een beetje misselijk van werd) en toen we ‘s ochtends wakker werden had de trein er al bijna 500 km opzitten. In totaal is het 5186 km naar Irkutsk. Jelena dekte het kleine tafeltje in de coupé met een vrolijk kleedje voor het ontbijt en zette wat crackers en beleg neer om te delen. Wij hebben ons brood en jam erbij gezet en het was een prima ontbijt. In de wagon zit een kraan met heet water om bijvoorbeeld thee van te zetten, maar verder is er niet veel. We hadden in Moskou boodschappen gedaan zodat we de eerste dagen konden doorkomen met wat brood, fruit, thee, koekjes en noedels (waar je alleen warm water bij hoeft te doen). Verder kun je op de meeste stations wat snacks en water kopen wat we af en toe ook deden en er is een restauratiewagon, een echt restaurantje met een menukaart en al. Daar hebben we op de derde avond lekker aardappelen groente en vlees gegeten, eens iets anders dan noedels.

Jelena heeft ons veel over de omgeving, Rusland en over zichzelf verteld. Helaas was ze op het eind van dag 1 al op haar bestemming. Ook onze andere coupé genoot Alexander, een Rus waar we verder niet echt contact mee hadden stapte eind dag 1 uit, en we kregen daar al snel nieuwe mensen voor terug. Zo ging dat de hele reis door, de meeste reizigers bleven een dag of een nacht zitten en dan stapten ze weer uit en weer nieuwe mensen in. Ook midden in de nacht. Dat maakte soms ook best wat lawaai (tas wegzetten, bed dekken, omkleden, deur open en dicht), maar Lisanne is hier een paar keer helemaal doorheen geslapen. Toen ze na de tweede nacht wakker werd en andere mensen in bed zag liggen was ze in alle slaperigheid even helemaal in de war, totdat Rik even later wist te vertellen dat er midden in de nacht een wissel was geweest. Dat verklaarde. Zo hebben we de afgelopen dagen veel verschillende Russen ontmoet. Met sommigen hadden we nauwelijks contact en met anderen hebben we met behulp van Google Translate wat gesprekjes kunnen voeren. Er was maar een man die we weer graag zagen vertrekken omdat hij wat opdringerig was (hij stapte ‘s nachts op en vertrok gelukkig halverwege de ochtend alweer).

We hebben ons alle dagen best goed kunnen vermaken in de trein. Vooral met kaarten (pesten), puzzelen en uit het raam kijken. Het verbaasde ons dat het landschap het grootste gedeelte van de reis redelijk hetzelfde bleef. Heel veel ongerepte groene natuur met hier en daar een dorpje en af en toe een grotere stad, maar soms ook een uur of nog langer geen enkel huis. De huizen zijn bijna allemaal van hout en hebben golfplaten daken in allerlei kleuren. Ook heeft bijna elk dorp wel een groot houtverwerkingsbedrijf. Er staan ook zoveel bomen. We zagen door de bomen het bos niet meer. De eerste paar dagen herkenden we vooral veel berken. En tussen al het groen staan paarse bloemetjes. In de loop van dag 2 zien we ook steeds meer (gras)vlaktes, waardoor je wat verder kunt kijken. Hoogteverschillen zijn er nauwelijks, pas op de laatste dag gaan we meer tussen de heuvels doorrijden, dat vonden we het mooiste gedeelte. Al met al heel anders dan Moskou dat echt een wereldstad is met veel voorzieningen en luxe in tegenstelling tot wat we op het platteland zagen.

Op elke wagon staan twee provodniks, een soort van conducteurs. Zij controleren de kaartjes, geven je beddengoed, geven je ook een seintje als je bijna je eindstation hebt bereikt en verder poetsen ze de wagon zo nu en dan en zorgen dat alles er netjes bij staat. Elke wagon heeft 2 wc’s, en als je doorspoelt, komt je boodschap zo op het spoor terecht. Zodra we een station naderen gaan de wc’s op slot en moet je even wachten tot de trein weer weggereden en buiten het stedelijke gebied is. Anders zouden de stations ook zo gaan stinken. Over stinken gesproken, een douche is er niet. We hebben ons wat gewassen met vochtige doekjes en waren heel blij om in Irkutsk weer even lekker te kunnen douchen.

Inmiddels zijn we dus in Irkutsk. We hadden nog mazzel met het vinden van ons hostel. De vrouw waarmee we het laatste stuk in de coupé zaten was de hele reis erg op zichzelf, totdat ze ons hoorde praten over de route die we naar het hostel moesten lopen (5 minuten vanaf het station). Bleek dat zij twee straten verderop woont en ze is toen met ons meegelopen naar het hostel. Als de Russen eenmaal ontdooien zijn ze super aardig.

Inmiddels hebben we nog een paar extra foto’s toegevoegd aan het Moskou album en hebben we de foto’s van de Trans-Mongolië Express, traject Moskou – Irkutsk toegevoegd.