Xi’an & Terracottaleger

Xi’an was zo’n 3000 jaar geleden de hoofdstad van China. De bekendste toeristenattractie van Xi’an is het terracottaleger. Qin Shi Huang, de eerste keizer van China, heeft dit leger ruim 2000 jaar geleden laten bouwen om hem te dienen na zijn dood.

Naar het terracottaleger zijn we onze tweede dag in Xi’an gegaan. De eerste dag in Xi’an waren we nog een beetje moe van de nacht in de nachttrein met iets minder slaap. Ook was Rik niet helemaal fit, dus hebben we rustig aan gedaan. Wel zijn we er even op uit getrokken naar de Bell tower in het centrum van de stad. Dat is een mooie tempel en daarbij ligt het Moslim kwartier, een heel gezellige wijk met veel eettentjes en winkeltjes. We zagen er gekke dingen. Zo worden er snacks van insecten verkocht en hele varkens geroosterd.

De volgende dag gingen we naar het terracottaleger. Dat ligt ongeveer 1,5 uur buiten het centrum van de stad en we zijn er met de openbare bus naartoe gegaan. We waren niet de enigen met dit idee, op het busstation stond een gigantische rij met honderden mensen. Er waren gelukkig ook veel bussen aanwezig die aan de lopende band werden volgeladen, waardoor we na 10 minuten al in de bus zaten. Ook hier viel het op dat het vooral Chinese toeristen zijn, andere buitenlanders zien we niet veel. In de bus werd er een heel verhaal in het Chinees gehouden met allemaal informatie waar we dus niks van begrepen. Het Chinees is nog steeds als Chinees voor ons.

Eenmaal bij het terracottaleger konden we door een park lopen richting de hallen van het terracottaleger. Er was ook een museum bij dat we eerst wilden bezoeken. Hadden we al vermeld dat er heel veel mensen waren? In het museum was het zo druk dat we nauwelijks iets konden zien en het was er ook behoorlijk benauwd. We stonden dus zo weer buiten. Toen hebben de hallen met het daadwerkelijke terracottaleger bezocht. Daar stroomde het allemaal vrij goed door waardoor we het leger ook goed konden zien. Hal 1 (van de 3) is de grootste en meest indrukwekkende hal. Allemaal verschillende beelden van soldaten, boogschutters, paarden, enz. Elk beeld is anders, de gezichtsuitdrukking van de soldaten, hoe ze hun handen houden, de details in de kleding. Ze zijn ook nog steeds bezig met nieuwe opgravingen. En ook kon je zien hoe stukjes van afgebroken beelden weer samen gepuzzeld worden tot de oorspronkelijke beelden. Ze denken dat het in totaal ongeveer 9000 beelden van soldaten moeten zijn geweest. Moet je je voorstellen hoe dit er vroeger moet hebben uit gezien.

Bij terugkomst in Xi’an zijn we de stadsmuur op gegaan. De 14 km lange stadsmuur van Xi’an staat er om bekend dat het een van de best bewaarde stadsmuren is. Bovenop de muur kun je fietsen huren, en we zijn van de noordpoort naar de zuidpoort gefietst. Dat was leuk na alleen maar wandelingen de afgelopen tijd.

Onze laatste dag in Xi’an hebben we rustig aan gedaan. Op de hoek bij ons hostel hadden we de eerste dag al een kraampje gevonden waar ze heerlijke gestoomde broodjes verkopen, met vlees of met groente vulling. Daar hebben we de afgelopen dagen steevast ons ontbijt gehaald. We hebben de middag doorgebracht in het park bij de Big wild goose pagoda. Daar is ook een grote fontein, ze zeggen de grootste van Azië. Het was een hete dag en we hebben vooral lekker mensen gekeken. Halverwege de middag was er nog een fonteinshow op mooie Chinese muziek. ‘s Avonds moet het hier ook mooi zijn, dan is de fonteinshow inclusief een lichtshow, maar dat hebben we niet gezien.

Eind van de middag hebben we in een klein Chinees tentje hetzelfde noedelgerechtje besteld als wat de andere Chinezen daar ook aan het eten waren. We vinden dat we al goed aan het inburgeren zijn: eten zoals de Chinezen, onze paraplu tegen de zon opzetten en Lisanne heeft gisteren bij het inleveren van de fietsen zelfs voorgedrongen in de rij, wat hier heel normaal is als je haast hebt of sneller klaar denkt te zijn dan andere mensen in de rij (en we waren zo klaar, dus het was helemaal gerechtvaardigd).

In de avond zijn we met onze tassen weer naar het station vertrokken om de nachttrein te nemen naar Zhangye, een stadje meer in het noorden van China, aan de rand van de Gobi woestijn. De wachtruimte in het station was wederom een gekkenhuis. We konden een vrije stoel vinden waar we met zijn tweeën half op gezeten hebben. Wederom viel het ons op hoeveel boodschappen en etenswaren de Chinezen mee de trein in nemen. Het schijnt dat door veel etenswaren mee te nemen de Chinezen laten zien dat ze welvarend zijn. Het is dan ook normaal dat er veel eten overblijft, wat vervolgens de prullenbak in verdwijnt. We zaten wederom in een 6-persoonscoupé zonder deuren, met 2 stapelbedden van 3 bedden boven elkaar. We zaten met een Chinees echtpaar en hun dochter en nog een andere Chinese jongen. Ze begonnen gelijk walnoten te pellen, appels te eten en meer. Daarna hebben we geprobeerd wat te slapen, maar vanwege de redelijk warme trein en allerlei geluiden (midden in de nacht waren er ook een paar haltes waarbij mensen in- en uitstapten) was het niet de allerbeste nacht. De volgende ochtend konden we aan het landschap zien dat we in droger gebied zaten. De dorre vlaktes en de bergen hier doen ons weer aan Mongolië denken, waar we ook helemaal niet meer ver vandaan zitten.

Inmiddels zijn we aangekomen in Zhangye, waar we de komende 4 dagen zullen blijven.